Spreken bij een uitvaart
Emoties tonen is helemaal niet erg, en tranen mogen. Ben je bang dat je gaat huilen? Niet druk om maken, tranen horen erbij. Iedereen in de zaal zal begrip hebben voor jou moment.
Let op je ademhaling, neem een slokje water en laat gerust een stilte vallen.
De kracht van stilte wordt soms onderschat. Het is helemaal niet erg als er even niets wordt gezegd. Over alles wat er komt kijken bij afscheid nemen, kun je prachtige dingen zeggen, maar een moment van stilte waarin een kaars wordt aangestoken kan juist een mooie manier zijn om je gevoel te laten zien.
Probeer herinneringen in je toespraak te verwerken die voor mensen herkenbaar zijn en oefen thuis hardop voor de spiegel.
Zorg dat je je kleedt zoals je bent en je zeker voelt in wat je draagt.
Hoe schrijf je dan een afscheidstoespraak?
Wat zou je zeggen op de begrafenis van je moeder, vader, oma of beste vriend? Als het toch écht zo ver komt, kan het heel lastig zijn om de juiste woorden op papier te krijgen.
Trek je terug op een plek waar je niet gestoord kan worden. Probeer stil te staan bij je eigen gevoelens en emoties en schrijf deze op. Deze woorden kan je later gebruiken in je toespraak.
Haal met naaste familie en vrienden herinneringen op, en noteer alle mooie verhalen en anekdotes. Dat kan erg verdrietig zijn, maar soms ook juist heel grappig en verfrissend. En het is goed voor het proces van afscheid nemen waar je midden in zit.
Stel jezelf, of eventueel anderen, deze vragen:
- Wat heeft ……. voor je betekend?
- Wat is je meest dierbare herinnering?
- Wat waren zijn of haar passies/talenten?
- Waar hebben jullie samen heel hard om gelachen of gehuild
- Ieder mens is uniek, wat maakte hem/haar uniek?
- Wat heb je geleerd van hem/haar?
- Wat ga je vooral missen?
Probeer een kernboodschap voor je tekst te bedenken. Wat vind je het allerbelangrijkst om te vertellen over hem of haar en zijn of haar levensverhaal? Maak er dan met de verzamelde anekdotes en herinneringen een geheel van.
En verder… volg vooral je gevoel